W przyszłym roku minie 100 lat od powstania pierwszych instytutów badawczych w niepodległej Polsce. Mimo tego, że na przestrzeni lat działały w różnych systemach prawnych i pod różnymi nazwami, ich rola zawsze była podobna. Miały wykorzystywać w praktyce rezultaty prowadzonych w nich badań i prac rozwojowych. Ich rolą było także prowadzenie działalności na rzecz gospodarki i społeczeństwa.
Obecnie funkcjonujące w Polsce instytuty badawcze są bardzo zróżnicowaną grupą jednostek. Reprezentują różne obszary i dziedziny nauki: inżynierię i ochronę środowiska, nauki medyczne i biologiczne, nauki rolnicze, ścisłe, elektronikę i automatykę, a także nielicznie nauki humanistyczne i ekonomiczno-społeczne.
Jednostki takie jak instytuty badawcze w różnych formach funkcjonują w większości krajów. Są zaangażowane zarówno w badania i rozwój (B+R), jak również w proces transferu i wykorzystywania wyników. Podobnie jak w Polsce, w innych państwach działania instytutów także polegają na bardziej bezpośredniej relacji z firmami, decydentami i użytkownikami niż w przypadku szkół wyższych. Jednak w przeciwieństwie do uczelni, instytuty nie zostały poddane wielowymiarowej analizie. Prezentowana publikacja wypełnia więc tę lukę. W publikacji przeprowadzona została kompleksowa analiza problematyki transferu wiedzy i technologii z instytutów badawczych do gospodarki poprzez pryzmat organizacji systemu badawczo-rozwojowego w Polsce.
Dzięki wykorzystaniu danych pokazujących efekty działalności instytutów na przestrzeni wielu lat oraz wykorzystując wyniki badań własnych Autorka publikacji zidentyfikowała różnorodne rodzaje transferu technologii stosowane przez te jednostki.
Ważnym elementem książki są analizy dotyczące sposobu funkcjonowania instytutów badawczych w innych państwach – Korei Południowej, USA i Niemczech.